Nie jeden i nie dwa razy pisałem na blogu, że metod, sposobów nauki języka obcego jest tyle, ile ludzi na świecie razy dwa (albo i trzy). Każdy sposób jest skuteczny, jeśli tylko zamierzony cel zostanie osiągnięty. Czy będziecie dochodzić do tego z lewej do prawej strony, czy z prawej do lewej, nie ma znaczenia, jeśli tylko na końcu osiągniecie ten sam wynik. To nie matematyka, w której musi być wszystko po kolei przy przekształcaniu wzoru. Także i dzisiaj chcę Wam przestawić pewną metodę nauki języka włoskiego, którą można wykorzystać dosłownie na każdym poziomie zaawansowania. Jak to działa i dlaczego jest „fajna”? Już wyjaśniam.

Dodam jeszcze dla wyjaśnienia, że o tej metodzie nigdzie nie przeczytałem, nie jest ściągnięta z Internetu. Oczywiście, jako że na świecie już wymyślono wszystko, jestem pewien, że nie ja jeden jedyny wpadłem na taki pomysł, każdy inny może być podobny. Ad rem…

Każdy z nas zna zabawę-grę, która nazywa się Jenga. Jest to gra zespołowa, która składa się z drewnianych klocków, z których trzeba ułożyć wieżę, później wyciągać z niej poszczególne elementy tak, aby wieża nie runęła. Przegrywa ten, któremu uda się jednak tę wieżę przewrócić. Zabawy i śmiechu jest co niemiara i nikt nie chce, aby to jemu wieża runęła. Jednak jak taką zwykłą zabawę towarzyską można wykorzystać na zajęciach z języka włoskiego? Wystarczy tylko odpowiednio ją zmodyfikować.

Zasady są proste. Budujemy wieżę tak, jak zwyczaj nakazał. Ale… każdy klocek jest opisany. W moim konkretnym przypadku opisany jest z jednej strony czasownikiem w bezokoliczniku, a z drugiej strony rzeczownikiem, przymiotnikiem, przysłówkiem, łącznikiem oraz liczebnikiem, a także kilkoma klockami, które są puste. Kiedy wieża już stoi, przystępujemy do zabawy. Gracz wyciąga klocek i odczytuje czasownik oraz pozostałe słówko. Odmienia czasownik przez osoby w czasie którego się uczy i układa krótkie zdanie ze słówkiem, które znajduje się na odwrocie. Czyta także liczebnik po włosku celem utrwalenia ich „na wyrywki”. Można to zmodyfikować jeszcze inaczej. Do modyfikacji potrzebna będzie kostka do gry. Gracz wyciąga klocek, na którym widnieje np. czasownik „parlare” oraz słówko „italiano”. Rzucamy kostką i wypadają nam 3 kropki. Oznacza to, że gracz musi podać formę czasownika „parlare” dla 3 os. lp. oraz ułożyć zdanie z czasownikiem w tejże formie.

A co jeśli gracz wylosuje pusty klocek? Można użyć go na dwa sposoby, wcześniej umawiając się na jeden z nich. Albo gracz ma szczęście i nie musi odmieniać żadnego czasownika i układać zdania, albo gracz wybiera sobie sam czasownik, odmieniając i układa z nim zdanie, albo czasownik wybiera mu grupa.

No dobrze, zabawa trwa, wieża rośnie, coraz bardziej chwieje się na boki, czasami przypomina Krzywą Wieżę w Pizie. Nagle buum! Wieża leży. Co wtedy? Gracz, który przegrał, jest zdany na grupę. Grupa może mu podać po jednym czasowniku do odmiany i słówku do zdania albo przegrany losuje sobie 3 klocki z rozsypanej wieży, odmienia go i układa zdania.

Jeśli mamy Jengę, której klocki są kolorowe (jak na foto), można ją opisać w taki sposób, że np. klocki czarne to czasowniki, niebieskie rzeczowniki, żółte to przymiotniki a białe to przyimki itd. Wszystko zależy od kreatywności „tworzącego” taką grę.

Dlaczego ta gra „metoda” jest uniwersalna i dobra na każdy poziom? Czasowniki można odmieniać w każdym czasie i trybie, którego aktualnie się uczymy. Oczywiście zdania, które układamy z nimi, powinny być na każdym poziomie zaawansowania coraz to trudniejsze, złożone i rozbudowane.

Jengę można wykorzystać nie tylko do nauki czasowników. Mogą to być rodzajniki, stopniowanie przymiotników i każdy innym gramatyczny czy leksykalny pomysł, jaki tylko przyjdzie nam do głowy. Podany przeze mnie przykład to nie jedyny sposób na wykorzystanie Jengi. Mam jeszcze parę pomysłów, jak ją wykorzystać, ale o tym w innych wpisach.

Nauka poprzez zabawę to chyba najskuteczniejszy sposób na poznanie szybko, łatwo i przyjemnie języka włoskiego.

Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko zaprosić Was do zabawy i nauki. Powodzenia!