Setna rocznica Odzyskania Niepodległości przez Polskę nie może przejść bez echa. Nawet jeśli nie ma to nic wspólnego dzisiaj z Włochami czy włoskim klimatem. Nie byłbym sobą, gdybym dzisiaj o tym wielkim wydarzeniu nie wspomniał. Moja dusza historyka dzisiaj wygrywa. Ale spokojnie, będzie jednak mały włoski akcent.

9 listopada 1918 roku abdykuje cesarz Niemiec, Wilhelm II. 10 listopada 1918 roku Marszałek Józef Piłsudski powraca do Warszawy z twierdzy w Magdeburgu. 11 listopada 1918 roku w lesie koło Compiègne w północnej Francji delegacja niemiecka podpisała rozejm. Wielka Wojna, jak ją nazywano, dobiegła końca. Rada Regencyjna przekazuje dowództwo nad wojskiem Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu.

Jak wiemy, po 123. latach niewoli, Polska powraca na mapę polityczna Europy. Proces to bardzo ciężki i złożony. Oto po latach niewoli, trzeba zacząć urządzać swój dom od nowa.

Nowa Polska złożona z trzech części była w bardzo trudnym położeniu. Wszak w każdej części panował inny system polityczny, gospodarczy, wojskowy, monetarny, prawny. W sumie wszystko było odrębne. Wszystko należało poskładać w jednej sprawnie działający organizm państwowy.

kliknij obrazek, aby powiększyć

Czy możemy powiedzieć, że istniała wtedy Polska? Polska wtedy byli ludzie, wolni ludzie! Państwo miało przed sobą walkę o granice. Wschodnia granica Polski ustalona została dopiero w 1921 roku po wyczerpującej wojnie z bolszewicką Rosją.

Wszędzie dzisiaj słychać słowa „Jeszcze Polska nie zginęła…”, no właśnie, kiedy My Polacy żyjemy. Powinniśmy być dumnym Narodem, że mimo ogromnej zawieruchy dziejowej, jaką niewątpliwie były zabory, bratobójcza walka na polach I wojny światowej, a także czas Piekła na Ziemi w czasach II wojny światowej, My Polacy, przetrwaliśmy. Mimo różnic poglądów dalej jesteśmy jednym Narodem, którego wspólnym celem jest spokojna i piękna przyszłość Polski.

Niech 11 listopada nigdy nie będzie dla nas przykrym obowiązkiem świętowania, niech będzie świętem dumy i dziękczynieniem dla tych, dzięki którym dziś możemy nazywać się Polakami i mówić pięknym językiem polskim.

kliknij obrazek, aby powiększyć

Dziś wszędzie wybrzmiewa nasz piękny narodowy hymn polski. Słowa „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech” zostały napisane w 1797 roku w miasteczku włoskim Reggio Emilia przez Józefa Wybickiego. „Mazurek Dąbrowskiego”, jak nazywa się „Pieśń Legionów…”, stał się hymnem Polski dopiero w 1927 roku. Tekst pisowni według rękopisu autora różni się od tego, jaki znamy dzisiaj. Niemniej nadal pięknie brzmią wyśpiewywane z piersi każdego Polaka. Jak słowa narodowego hymnu polskiego brzmią po włosku? (tekst włoski za włoską wikipedią).

1. La Polonia non morirà
finché noi vivremo
Ciò che la violenza straniera ci ha tolto
noi con la sciabola ci riprenderemo.

Marcia, marcia Dąbrowski
dalla terra italiana alla Polonia
Sotto il tuo comando
ci uniremo come popolo!

2. Attraverseremo la Vistola
Attraverseremo la Varta
Saremo Polacchi
Bonaparte ci ha dato l’esempio
Di come dobbiamo vincere

(Rit.)

3. Come Czarniecki a Poznań
Dopo l’occupazione della Svezia
Per riconquistare la patria
È tornato attraversando il mare

(Rit.)

4. Il padre diceva alla sua Basia
In lacrime
– Ascoltami, potrebbe essere che i nostri
Suonano i tamburi -.

Zapewne wiecie to, ale na wszelki wypadek przypomnę. Hymny polski i włoski wspominają o naszych krajach wzajemnie. W hymnie włoskim w którym w ostatniej zwrotce hymnu włoskiego znajduje się nawiązanie do ówczesnej sytuacji politycznej Polski – zaborów: Già l’Aquila d’Austria le penne ha perdute (…) Il Sangue Polacco bevé, col cosacco – Już austriacki orzeł stracił swe pióra (…) krew polską pił z Kozakiem.

O hymnie włoskim możecie przeczytać TUTAJ.